Księga Rodzaju, Rozdział 31,1-54

 1 Jakub słyszał, jak synowie Labana mówili: «Jakub zabrał wszystko, co posiadał nasz ojciec, i z mienia naszego ojca dorobił się całego tego majątku». 

2 I widział Jakub, że Laban zmienił się wobec niego i nie był już taki jak przedtem. 

3 Wtedy to Pan rzekł do Jakuba: «Wróć do ziemi twych przodków, do twego kraju rodzinnego, Ja zaś będę z tobą».

 4 Jakub, który był na pastwisku przy swej trzodzie, kazał wezwać do siebie Rachelę i Leę 

5 i powiedział im: «Widzę po [wyrazie] twarzy waszego ojca, 

że nie jest on dla mnie taki jak dawniej, lecz Bóg mojego ojca był ze mną. 

6 Wy same najlepiej wiecie, że choć z całych sił służyłem ojcu waszemu, 

7 on jednak oszukiwał mnie i wielokrotnie zmieniał mi zapłatę; 

i tylko Bóg bronił mnie od krzywdy. 

8 Gdy bowiem [ojciec wasz] mówił: Owce pstre będą twoją zapłatą, wszystkie rodziły się pstre; gdy zaś mówił: Cętkowane będą dla ciebie zapłatą - wszystkie rodziły się cętkowane. 

9 I tak Bóg wydzielił część dobytku ojca waszego i dał ją mnie. 

10 Bo gdy nadchodził czas parzenia się trzody, widziałem we śnie, 

jak samce pokrywające trzody były pstre, cętkowane i łaciate, 

11 i wtedy anioł Boga wołał na mnie we śnie: Jakubie, a gdy mu odpowiadałem: Słucham, 

12 mówił: Spójrz i przypatrz się: wszystkie samce pokrywające trzodę są pstre, 

cętkowane i łaciate; widzę bowiem, jak Laban z tobą postępuje. 

13 Ja jestem Bóg z Betel, gdzie namaściłeś stelę i gdzie złożyłeś mi ślub. 

Teraz więc gotuj się do drogi, opuść ten kraj i wróć do twej rodzinnej ziemi!» 

14 Na te słowa Rachela i Lea rzekły do niego: 

«Czy mamy ponadto jakiś udział w majątku naszego ojca? 

15 Wszak obchodził się z nami jak z obcymi, bo nie tylko wziął za nas zapłatę, ale jeszcze obrócił na swój użytek naszą własność. 

16 Słusznie więc całe mienie, które Bóg oddzielił od mienia ojca naszego, należy do nas i do naszych synów. Teraz więc czyń to wszystko, co Bóg ci rozkazał!»

17 Wtedy Jakub powziął postanowienie i wsadził swe dzieci i żony na wielbłądy. 

18 Zabrał wszystkie swe stada i całą majętność, którą zdobył - majątek własny, którego się dorobił w Paddan-Aram - i ruszył w drogę do swego ojca, Izaaka, do kraju Kanaan. 

19 Gdy Laban poszedł strzyc owce, Rachela skradła mu posążki domowe. 

20 Jakub zaś wprowadził w błąd Labana Aramejczyka, 

nie dając mu poznać po sobie, że zamierzał uciec. 

21 Tak więc uciekł on wraz z całym dobytkiem i rozpoczynając wędrówkę przeprawił się przez rzekę, a potem skierował się w stronę wyżyny Gilead.

22 A gdy na trzeci dzień Laban dowiedział się, że Jakub uszedł, 

23 zebrał swych krewnych i wyruszył za nim w pościg. 

Po siedmiu dniach dogonił go na wyżynie Gilead. 

24 Ale tejże nocy Bóg ukazał się we śnie Labanowi Aramejczykowi i rzekł do niego: «Bacz, abyś w rozmowie z Jakubem niczego od niego nie żądał».

 25 Laban dogonił Jakuba, gdy ten rozbił swe namioty na tej wyżynie. 

Laban i jego krewni również rozbili namioty na wyżynie Gilead. 

26 I wtedy Laban rzekł do Jakuba: «Cóż uczyniłeś? 

Oszukałeś mnie i uprowadziłeś moje córki jak branki wojenne! 

27 Czemu uciekłeś potajemnie i okradłeś mnie? Nic mi nie powiedziałeś, a przecież odprawiłbym cię z weselem: z pieśniami, bębnami i cytrami! 

28 Nawet nie dałeś mi ucałować mych wnuków i mych córek. Postąpiłeś nierozsądnie! 

29 Mógłbym teraz obejść się z wami surowo; ale Bóg ojca waszego tak mi powiedział ubiegłej nocy: Bacz, abyś w rozmowie z Jakubem niczego od niego nie żądał. 

30 Gdy już jednak ruszyłeś w drogę, bo tęskno było ci bardzo za rodziną twego ojca, 

to czemu skradłeś mi moje posążki?» 

31 Jakub dał Labanowi taką odpowiedź: 

«Bałem się, myśląc, że mi siłą odbierzesz także i twoje córki. 

32 Ten zaś, u którego znajdziesz swoje posążki, niech straci życie! W obecności krewnych naszych przeszukaj to, co jest przy mnie, i zabierz je sobie». Nie wiedział bowiem Jakub, że to Rachela je skradła.

33 Wszedł więc Laban do namiotu Jakuba, do namiotu Lei i dwóch niewolnic, lecz nic nie znalazł. Wyszedłszy z namiotu Lei, wszedł do namiotu Racheli. 

34 Rachela zaś wzięła przedtem posążki i włożyła pod siodło wielbłąda, i na nich usiadła. 

A gdy Laban, przeszukawszy cały namiot, nic nie znalazł, 

35 rzekła do ojca: «Nie bierz mi tego za złe, panie mój, że nie mogę wstać, gdyż mam kobiecą przypadłość». Mimo więc poszukiwań, Laban nie znalazł posążków.

36 Wtedy Jakub rozgniewał się i zaczął czynić gorzkie wyrzuty Labanowi tymi słowami: «Jakiż popełniłem występek i jaką nieprawość, że mnie ścigasz, 

37 że przetrząsasz wszystkie moje rzeczy? Cóż swojego znalazłeś wśród tych rzeczy, 

które są moimi? Połóż to wobec moich i twoich krewnych i niech oni powiedzą,

 kto z nas ma słuszność! 

38 Dwadzieścia lat byłem u ciebie. Twoje owce i kozy nie roniły. 

Baranów z twojej trzody nie jadałem. 

39 Rozszarpanej [przez dzikie zwierzę] sztuki nie przynosiłem ci; dawałem za to moją sztukę. Jeśli ci coś zostało skradzione czy to w dzień, czy w nocy, szukałeś u mnie. 

40 Bywało, że dniem trawił mnie upał, a nocą chłód spędzał mi sen z powiek. 

41 Takie były owe dwadzieścia lat w służbie u ciebie! Służyłem ci czternaście lat za dwie twoje córki, a sześć lat - za trzodę. Ty zaś wielokrotnie zmieniałeś mi zapłatę. 

42 Gdyby Bóg ojca mego, Bóg Abrahama - Ten, którego z bojaźnią czci Izaak, nie wspomagał mnie, to puściłbyś mnie teraz z niczym. Com wycierpiał i ilem się napracował rękami, Bóg widzi! On też zeszłej nocy zaświadczył».
43 Laban tak odpowiedział Jakubowi: «Wprawdzie są to moje córki i ich dzieci są moimi, trzoda - moją trzodą, i wszystko, co tu widzisz, jest moje, ale cóż mogę teraz uczynić moim córkom albo ich dzieciom, które one urodziły? 

44 Zawrzyjmy zatem obaj przymierze i niech [to] będzie świadectwo

 [zgody] między mną a tobą».

45 Wtedy Jakub wybrał jeden kamień i postawił jako stelę, 

46 a potem rzekł do swych bliskich: «Nazbierajcie kamieni!» Zebrali więc kamienie i ułożyli z nich kopiec, na którym zasiedli do posiłku.

47 Laban nazwał to wzniesienie: Jegar Sahaduta, Jakub zaś: Galed. 

48 Laban przy tym dodał: «Niechaj ten pagórek będzie odtąd świadectwem [zgody] między mną a tobą». Dlatego nazwał go Galed 

49 i Mispa, mówiąc: «Niechaj Pan czuwa nade mną i nad tobą, gdy się rozstaniemy! 

50 Gdybyś źle się obchodził z moimi córkami albo wziął sobie oprócz nich inne żony, to choć nie będzie nikogo z ludzi między nami, patrz: Bóg będzie świadkiem między mną a tobą!» 

51 I rzekł jeszcze Laban do Jakuba: «Ten oto pagórek z kamieni i ta stela,

 które ustawiłem jako świadectwo [zgody] między mną a tobą, 

52 będą świadectwem, że ani ja nie będę szedł obok tego pagórka do ciebie, ani ty nie będziesz szedł obok tego pagórka lub steli do mnie w złym zamiarze. 

53 Bóg Abrahama i Bóg Nachora, Bóg ich przodków, niechaj będzie naszym sędzią!» Jakub zaś przysiągł na Tego, którego z bojaźnią czcił Izaak, jego ojciec.

54 A potem Jakub zabił na owej wyżynie zwierzęta na ofiarę, po czym zaprosił swych krewnych na posiłek. A gdy się posilili, ułożyli się do snu na tej wyżynie.